Tracklist
1. Synthesis 6:03
2. Cycles 5:27
3. Trinity 5:27
4. Windows forty-two 5:58
5. Fading away 4:58
6. Rainbow 4:32
7. Opening doors 5:27
8. Pianoman strikes again 4:46
9. Happy hour 5:27
10. Free 4:39
Total playing time 53:01
You can order copy of the cd by filling in an order form here.
Below you can read some reviews (only in Dutch, sorry).
www.progwereld.org
"De muziek van dit tweetal zit weldoordacht in elkaar, niet te simpel, maar zeker zonder moeilijkdoenerij. Melodieuze luistersymfo dekt de lading van deze nagenoeg instrumentale cd nog het beste. De naam Camel komt dan direct bij me op. En terecht. Vermin laat er vanaf het openingsnummer Synthesis geen misverstand over bestaan dat Andy Latimer zijn held is. Ook het toetsenspel gaat veelvuldig die kant op, maar ik hoor toch ook duidelijk invoeden van Yes en vaderlandse symfobands als Kayak en Taurus."
"De term luistersymfo komt niet zomaar uit de lucht vallen. Het new-age intro van Trinity en de prachtige Spaanse gitaar uit onder meer Fading Away geven de muziek dit etiket, evenals de pianopartijen van Eric Schulp. Het is overigens opzienbarend hoe gemakkelijk de nummers van tempo en sfeer verwisselen."
"Een enkele keer doet met name Mark Vermin er nog wel een schepje bovenop, zoals in Cycles en in Happy Hour. Hij is overigens een erg goed bassist. Zijn vingervlugge spel aan het eind van Trinity is een genot om naar te luisteren."
IO Pages, nr 52, May/June 2004
"Mark Vermin en Eric Schulp werden in het jaar 2000 allebei veertig en zie daar het ontstaan van 4T4T (Forty-Forty). De gitarist/bassist en toetsenman/fluitist hadden in de jaren zeventig al een symfo-bandje met de naam Eye, maar hier is nooit iets van verschenen. Dit is de tweede instrumentale CD (op de song Rainbow na) met symfonische rock. Alle stijlkenmerken zijn aanwezig en het duo verstaat de kunst om uiterst melodieuze stukken te bouwen, terwijl daarbinnen om de haverklap gevarieerd wordt, zodat van saaie composities zeker geen sprake is. Soms bekruipt je echter het gevoel dat je het allemaal al eens gehoord hebt. Bovendien is de sound bijzonder steriel en dat zal sommigen tegenstaan. Ook is het nauwelijks voor te stellen dat de ingehuurde drummer Ronald van der Zant op 'echte' drums speelt. Of hij slaat wel bijzonder strak, of hij bedient de computer voor de ritmiek. Ook dat geeft Forty-Forty een dosis kou mee. Het is typisch het geluid van de studiofreaks, de muziek wordt ook gebruikt als achtergrondmuziek voor televisie.
Is deze CD daarom slecht? Helemaal niet. Vermin en Schulp zijn prima ambachtslieden, alleen ontbreekt de grillige, artistieke eigenzinnigheid. Laat het de x-factor zijn."
www.prog-nose.org
"Dit is geen slaapverwekkende kost."
"Dit is gewoon een eerlijk muzikaal statement van twee mensen die op hun manier eer betuigen aan de glorieuze jaren zeventig, toen muzikanten zelf het voor het zeggen hadden."
"Dat beide heren perfect op elkaar ingespeeld zijn, lijdt geen twijfel. Dat het prima muzikanten zijn evenmin."
"Ik kan me best voorstellen dat dit het resultaat is van jaren zorgvuldig musiceren, zoeken naar financiële bronnen (sponsors) en de geschikte locatie om een jongensdroom in vervulling te laten gaan. En aldus geschiedde en alleen al dat verdient ons aller respect."
